In 1895 richtten Paul Otlet en Henri La Fontaine met de hulp van Léonie La Fontaine het Mundaneum op. Hun archieven hebben een speciale status omdat ze nauw verbonden zijn met de geschiedenis van de instelling.

Persoonlijk archief van Paul Otlet (1868-1944)

Paul Otlet, zoon van de ondernemer Édouard Otlet die zijn fortuin maakte met trams, studeerde rechten voordat hij zich volledig toelegde op bibliografie en documentatie. Hij wordt beschouwd als de vader van de documentatie en een van de voorlopers van het internet. Otlet wijdde zijn leven aan het bevorderen van toegang tot kennis in het teken van de universele vrede. Dit ideaal werd belichaamd in het Mundaneum en vormde ook de kern van het utopische project dat Paul Otlet zijn leven lang verdedigde: een wereldstad gewijd aan kennis en internationale samenwerking.

Zijn persoonlijke papieren bevatten zowel zijn privéarchieven als documenten van de instellingen die hij oprichtte, zoals het Bureau voor Internationale Bibliografie en de Unie van Internationale Verenigingen. Ze bevatten talrijke bronnen voor de geschiedenis van de bibliografie, van de informatiewetenschap en van de internationale intellectuele samenwerking. Ze werden  aangevuld met de archieven van de opvolgers van Otlet en la Fontaine, Georges Lorphèvre (1912-1997) en André Colet (1896-1978). Deze medewerkers van Otlet werden na diens overlijden de drijvende kracht achter het Mundaneum en zetten het werk ervan voort via de Vereniging van de Vrienden van het Wereldpaleis.

Persoonlijke papieren van Henri La Fontaine (1854-1943)

Henri La Fontaine kwam uit een gegoede familie en had via zijn moeder banden met het befaamde bedrijf Philips. Als advocaat gespecialiseerd in internationaal recht was hij een sleutelfiguur in de pacifistische beweging van de late 19^e en vroege 20^e eeuw. Zijn acties vertrokken vanuit de overtuiging dat het internationale recht de sleutel vormt tot duurzame vrede, wat ook een meer egalitaire en democratische samenleving impliceert. Hij verdedigde zijn ideeën als pacifistische activist (vooral als voorzitter van het Internationaal Bureau voor de Vrede), maar ook als socialistisch senator, feminist, vrijmetselaar en bibliograaf. Zijn werk leverde deze amateuralpinist en muziekliefhebber in 1913 de Nobelprijs voor de Vrede op.

De persoonlijke papieren van Henri La Fontaine vormen een belangrijke bron voor de geschiedenis van het pacifisme, zowel op Belgisch als op internationaal vlak. Ze bevatten tal van waardevolle documenten met betrekking tot het feminisme en het socialisme.