De feministische collecties zijn samengesteld uit enerzijds het persoonlijk archief van Léonie La Fontaine en een deel dat van Henri La Fontaine (met een overvloed aan documenten over de eerste Belgische en internationale feministische organisaties) en anderzijds uit de collectie van het Vrouwendocumentatiecentrum.
De persoonlijke papieren van Léonie La Fontaine
Léonie La Fontaine (1857-1949) was een van de belangrijkste figuren in het Belgische feminisme. Na de affaire-Marie Popelin (een juriste die de toegang tot de balie werd geweigerd omdat ze een vrouw was) stond ze samen met haar broer Henri in 1892 aan de wieg van de eerste Belgische feministische organisatie: de Belgische Liga voor Vrouwenrechten. Ze was actief in de Nationale Raad van Belgische Vrouwen (opgericht in 1905), waarvan ze voorzitster was vanaf 1913, de Internationale Vrouwenraad en de Women’s International League for Peace and Freedom. Overtuigd als ze was van de rol van onderwijs en doordrongen van het belang van kennis, was ze van meet af aan betrokken bij de activiteiten van het Mundaneum. In 1909 richtte ze er een Vrouwendocumentatiecentrum op.
Deze collecties werden aangevuld met de archieven van de Nationale Vrouwenraad van België, die de periode van het interbellum tot de jaren 1970 bestrijken, en een verzameling feministische documenten samengesteld door Luce Hautier, die als documentaliste bij de Europese Commissie werkte en actief was in verschillende feministische verenigingen.
